Swaziland, Zuid-Afrika en Mozambique - week 6

We begonnen de week met een sportdag, de laatste sportdag van onze tijd in Swaziland. Inmiddels kon ik ook zelf eindelijk alle liedjes die we dan in een cirkel uitvoeren. De eerste paar sportdagen brabbelde ik namelijk maar wat mee, omdat ik dacht dat het in Siswati was. Bleek het dus gewoon Engels te zijn, maar verstond ik het niet door de uitspraak. Zo was 'aputatta' 'I put it here' en moest 'pannepoel' een 'pineapple' voorstellen. Ik vond het meer op 'pannenkoek lijken, maar dit bleek al snel onlogisch te zijn aangezien het liedje over een fruitsalade ging. Zo waren er nog vele andere liedjes die met dansjes en gebaren werden uitgevoerd en we hebben nog een paar spellen gedaan, een geslaagde sportdag weer.

Na de lunch hebben we daadwerkelijk de 'horse riding lessons' gedaan. Het was de eerste keer voor de betreffende groep kinderen, dus bestond deze keer enkel uit kennismaking met het paard. Daar stonden we, een beetje toekijken hoe een aantal kinderen een paard stonden te aaien. Overigens was de 'manege' wel erg mooi, het bleek een soort reservaat te zijn waar meerdere dieren zoals zebra's rondliepen. Terwijl wij hier waren waren twee andere meiden in de lodge brownies aan het bakken. Deze waren bedoeld als kleine verrassing voor een groepsgenoot die ons de volgende dag zou verlaten. Ook wilden we zijn laatste avond nog wat leuks doen, dus besloten we om ergens wat te gaan eten en vervolgens een film te pakken. We aten bij 'Spur Steak Ranches'. Ik had een flinke t-bone steak met friet en uienringen, waar ik erg van genoot na een maand hoofdzakelijk rijst en pasta. Daarna gingen we naar de bios, waar ik nog geen vier euro afrekende inclusief een bak popcorn, daar heb je in Nederland nog niet eens de popcorn voor. We keken de film 'deadpool', een hele rare, maar wel grappige film. We sloten de avond af met een drankje bij Pub&Grill.

De volgende morgen zaten we te wachten op de overstapplaats, maar na een uur wisten we wel weer hoever het was... Het busje 'President' komt niet. Aangezien dit de enige mogelijkheid was om op dat moment bij de NCP te komen, zat er niks anders op om maar weer terug te gaan naar de lodge. Hier spraken we met begeleider Tjengisa af om de laatste paar dagen maar weer met de taxi te gaan, omdat we deze laatste paar keer natuurlijk niet het risico wilden nemen om weer halverwege te stranden.

Door de situatie en een vrije middag hadden we deze dag veel vrije tijd. Zelf ging ik daarom nog maar even naar de flee market, de markt met bijna honderd bijna dezelfde kraampjes. Ik moest namelijk nog een aantal broeken (de wijde met Afrikaanse olifantenprint) kopen, een voor mezelf en twee als souvenirs. Uiteindelijk ben ik er voor slechts één geslaagd dus hopelijk kom ik ze straks in Zuid-Afrika nog tegen. Vervolgens zijn we net een aantal naar Gables (het centrum) gegaan, deze keer in eens alle winkeltjes langs te gaan. Ik moest een nieuw heuptasje, aangezien een zeer vervelend joch op de NCP (ja die bestaan hier ook) de huidige kapot had getrokken. Helaas had ik er geen kunnen vinden, dus zijn we maar weer langs Mug&Bean gegaan (hadden we overigens anders ook wel gedaan maar ach). Het noodweer sloeg toe dus gingen we snel terug naar de lodge, waar het inmiddels alweer bijna tijd was voor het avondeten. Hierna ging ik nog aan de slag voor de NCP. Het thema van deze week was 'Animals', dus ik moest een opdracht bedenken dat te maken had met dieren. Ik maakte een vlinder, waarbij ik de helft in stippellijn tekende. Deze konden de kinderen dan overtrekken en vervolgens konden ze de vlinder inkleuren.

De taxi bracht ons naar de NCP, waardoor er vroeg arriveerden. Het was rustig, ongeveer twintig van de veertig kinderen waren aanwezig. Enkel door het feit dat het regende. We bewaarden de opdracht van de vlinder daarom maar voor wanneer er meer kinderen zouden zijn. Wel gebruikten we de poster die de andere vrijwilliger had gemaakt. Hierop stonden een aantal dieren die de kinderen moesten benoemen en dat ging verrassend goed.

'S middags gingen we voor de derde en laatste keer naar Hope House, het christelijke weeshuis. Onderweg stonden we doodsangsten uit, het is namelijk gevestigd op een berg en het weggetje ernaartoe is met droog weer al een 'bumpy ride'. Met de regen erbij gleden we meer opzij en naar achter dan dat we naar boven gingen. Heelhuids aangekomen hielpen we opnieuw met schoonmaken, eten uitdelen en de deze keer ook met papierwerk op de bijhorende preschool. Het eten bestond uit rijst, welke ik opschepte, en kippenvoeten (erg letterlijk, dus geen poten) of -koppen. Hiervoor was niet snel een vrijwilliger bereid om op te scheppen. Ik snap nog steeds niet wat daarvan af te halen was om op te eten. Verder heb ik deze dag niet veel meer gedaan, enkel wat boodschappen en genoten van het laatste 'Swazidinner'.

De volgende morgen stond de taxi weer klaar. We lopen de NCP binnen en we treffen enkel de juf en de 'cooking lady' aan. 'There are no children today, because of the rain'. 'Dus wat nu, terug?' 'Uhm, taxi?' Snel probeerden we nog achter de taxi aan te rennen om hem te laten stoppen, maar dat mocht niet baten. We overlegden met de juf wat we moesten doen, maar deze ochtend konden we niks op de NCP betekenen. Met de juf's telefoon belden we begeleider Tjengisa, die voor ons en de vrijwilligers in het dorpje verderop (want die bleken hetzelfde probleem te hebben) een taxi terug regelde. Typisch 'Swazisch' weer... School wordt geskipt, omdat het regent en vervolgens wordt er slecht gecommuniceerd, waardoor wij voor niks een taxi heen en terug hebben genomen. Toen zijn we maar even naar het centrum gegaan, we moesten toch nog boodschappen doen voor de laatste dag op de NCP. Ballonnen en wat speelgoed had ik nog, dus we kochten cupcakes met slagroom en snoep om een afscheidsfeestje te kunnen organiseren.

'S middags gingen we naar homework club, waar ik een veertienjarig meisje hielp met Engels. We begonnen met spelling, daarna lezen en we sloten af met een opdracht waarbij ze een 'poem' moest schrijven over een persoon die haar dierbaar is. Ze schreef het volgende; 'My sister. U are the only person I like in this world. Being with u it make a lot to me. When I look at you u remember me my mom and dad. I love u some much my dear sister'. Ik vroeg haar of ze nog andere familieleden had. Ze vertelde me dat haar ouders overleden waren en dat ze enkel deze zus nog had. En dan moest ik uiteindelijk dit stukje tekst nakijken op spelfouten... Homework club werd zoals gewoonlijk weer afgesloten met brood, fruit, drinken en wat lekkers voor de kinderen.

Het avondeten bestond uit pannenkoeken die Fien en Amber voor iedereen hadden gebakken. Vervolgens had ik met een aantal anderen een rustig avondje in de lodge, terwijl een deel uitging.

Overigens heb ik deze week de schommels toegezegd, welke deze dag betaald konden worden. Ik moest namelijk kijken of ik het ging redden met het sponsorgeld dat ik had ontvangen van familie, maar toen kreeg ik een leuk nieuwtje van het thuisfront; 'onze vrouwenvereniging stort deze week een bedrag op je rekening om uit te geven aan een goed doel'. Mijn moeder zit bij een vrouwenvereniging van de christelijk gereformeerde kerk Ichtus op Urk en toen zij vertelde waar ik mee was, wilden zij graag een steentje bijdragen. De bouw van de schommels kon ik werking worden gezet! Dit zou de volgende morgen gebeuren, maar helaas hebben ze het toen niet afgekregen. Spullen die ontbraken die weer opgehaald moesten worden, tekort aan stroom, enzovoorts... Maar ondertussen konden deze bouwlieden wel rustig 'chicken dust' kopen en opeten, raar. Achteraf kwam de building coördinator naar me toe dat er een nieuwe agregator moest worden aangeschaft. Ik weet niet wat zijn intentie was, maar ik vroeg of het maandag af kon zijn aangezien dat onze laatste dag op de NCP zou zijn. Hierop stemde hij toe, op hoop van zegen...

Ook al was maandag onze laatste dag, hielden we deze vrijdag al het afscheidsfeestje op de NCP. We begonnen met de tekening van de vlinder. De kinderen waren weer actief bezig met overtrekken en inkleuren. Na het ochtendeten kon het feest beginnen. Iedereen kreeg een ballon waar ze net als vorige keer uren plezier mee konden maken. Misschien nog wel langer, maar de ballonnen haalden meestal het eind van de ochtend niet. Ook had ik nog wat extra speelgoed meegenomen vanuit Nederland; stuiterballen, piepschuim vliegtuigje en een klein spelletje waarbij je een balletje in een vakje moet krijgen. Ook dit overleefde niet allemaal het enthousiasme van de kinderen, maar het was leuk om te zien hoe blij ze ermee waren. Vervolgens was het tijd voor de cupcakes met slagroom, heerlijk om te zien hoe de kinderen deze genietend op aan het smikkelen waren. Al met al een hele geslaagde ochtend dus.

Om vijf uur in de middag stond er een oriëntatie over de roadtrip naar Kaapstad op het programma. Daarvoor hadden we niets te doen dus besloten we om met een aantal meiden naar 'Cuddle Puddle' te gaan. Klinkt inderdaad heel vreemd, maar dit was een plek met 'hot springs', ook wel heetwaterbronnen. Bij aankomst troffen we een soort van buitenzwembad aan, welke de heetwaterbron moest voorstellen. Een beetje teleurgesteld betraden we het water en toen bleek het toch wel lekker warm water te zijn. Toch leuk om even geweest te zijn. We bleven niet lang, om weer op tijd terug te zijn voor de oriëntatie. Uiteraard moesten we alsnog lang wachten (Swazi-time), maar na een uur kregen we de melding dat het werd verschoven naar zeven uur, fijn. Overigens ging ook deze niet door... Misschien de volgende dag. Dan maar klaarmaken voor een avondje uit. Het was ons laatste weekend in Swaziland, dus natuurlijk gingen we met bijna de hele groep naar de bekende (en eigenlijk enige) bar Pub&Grill.

Zaterdagochtend werd ik laat wakker. Na het wassen van mijn kleding (moest nodig gebeuren, aangezien het droog moet zijn voor vertrek dinsdag) was het al lunchtijd. Daarna zijn we naar het centrum 'Gables' geweest waar we wat boodschappen deden en een ijsje kochten. Bij terugkomst hadden we een rustig middagje in de lodge. Ook wel eens lekker en zo konden we energie sparen voor onze laatste avond uit in Swaziland. Na een lekkere barbeque bij de lodge en een aantal 'Savanna's' (een Afrikaanse bier die zelfs ik lust) waren we klaar om te gaan!

Na te hebben uitgeslapen konden we nog even genieten van het zwembadje bij de lodge, het was namelijk weer prachtig weer. Vervolgens moesten er opnieuw boodschappen worden gedaan, deze keer voor de roadtrip. Intussen lieten twee reisgenootjes hun haar invlechten. Het werd een hilarisch moment toen zij in de lodge arriveerden. Het waren allemaal losse vlechtjes geworden, waardoor ze de structuur van een voetbal op hun hoofd hadden. Ze wilden het er gelijk weer uit hebben, dus we waren wel even zoet. Niks geen haarelastiekjes, maar minuscule knoopjes met een paar haren die je enkel met nagels, een vork en heel veel geduld er schappelijk uit kon krijgen.

De laatste ochtend vrijwilligerswerk in Swaziland. Deze ochtend ging de nieuwe groep vrijwilligers mee naar de NCP's. Begeleider Tjengisa verzekerde ons dat het busje 'President' reed, dus konden we onze twee opvolgers de chaos van het openbaar vervoer laten zien. Ik merkte hoe gewend wij dit inmiddels waren toen ik bij hun de reactie zag, zo reageerden wij ook een aantal weken geleden...

Aangezien wij ons afscheidsfeestje vrijdag al hadden gehouden, hadden we een normale lesdag. Zo konden zij zien hoe een gemiddelde dag verliep; liedjes zingen, lesgeven, eten en spelen. We werden deze dag afgelost door een aantal lokale vrouwen die eens in de week spellen met de kinderen komen doen. Het was tijd om gedag te zeggen. Het viel me best zwaar, terwijl ik niet goed besefte dat ik deze kinderen nooit meer zou zien. Uiteraard ga ik de kinderen, de NCP en alles eromheen missen. De een misschien nog meer dan de ander, terwijl je vooraf wordt gewaarschuwd tegen het hebben van favorietjes... Dat houd je gewoon niet tegen. Dus dat was de laatste knuffel aan 'mijn' meisje. Het kleine ietwat mollige meisje met o-beentjes, waardoor ze altijd struikelt als ze gaat rennen. Kort krullend haar, een groot litteken op haar voorhoofd en altijd in uniform. Een van de jongste, maar die altijd super goed meedeed en erg snel alles oppikte. Haar naam kan ik nog steeds niet uitspreken, maar blijkbaar had ik toch per ongeluk een favorietje ontwikkeld...

Ondertussen was het dan toch gelukt om voldoende stroom te kunnen krijgen om de schommels op te hangen. Helaas was het project nog niet afgerond toen wij aanwezig waren, maar 's middags ontving ik het goede nieuws dat het was gelukt. De NCP was eindelijk voorzien van een stel nieuwe schommels.

Het busje van All Out reed ons terug, waardoor we alsnog een laatste keer de geliefde 'chicken dust' konden kopen op de markt. Deze keer met een geroosterde maïskolf, die ik overigens veel eerder had moeten proberen. Bij terugkomst wachtten we tot drie uur op een bespreking over onze ervaring in Swaziland. Daarna gingen we nog even naar de flee market, om binnen twintig minuten de laatste gewenste dingen te scoren; een zilveren hangertje van Afrika en weer zo'n losvallende broek met olifantenprint. Snel weer terug naar de lodge, want ik moest mijn tas nog inpakken voor de roadtrip. Uiteraard was ik niet de enige die dat nog moest doen, waardoor we met meerdere meiden tegelijk in een niet al te grote kamer onze spullen moesten pakken, een chaos dus! Veel tijd hadden we niet want de laatste avond wilden we natuurlijk goed afsluiten. In rap tempo heb ik mijn tas gepakt, gedoucht en ingekleed, waarna we klaar waren om te gaan. We gingen weer wat eten bij Spur SteakRanches en vervolgens brachten we dan echt ons laatste bezoekje aan Pub&Grill.

Tien uur 's morgens zouden we vertrekken. De laatste foto's werden gemaakt en het was tijd om afscheid te nemen van de medewerkers van All Out in Swaziland en van de lodge. Uiteraard vertrokken we zo'n anderhalf uur later richting de eerste bestemming van de roadtrip; St. Lucia.